Verse 1:
Ik denk dat ik maar opgeef en mijn handdoek in de ring gooi.
Ik heb altijd wel gedacht: 'deze jongen die breekt nooit'.
Maar waarom zaai ik als ik telkens bedorven oogst rooi?
Maden vreten mijn bloemen aan. Wat nu verwelkt, was eens mooi.
Ik hunkerde naar meer, ik vrat alles wat ik op kon,
putte mijn kracht uit, wist dat mijn tijd nog ooit komt.
Maar oh God, ik heb me zo erg verslikt in het leven.
Verstrikt in het streven, m'n wonden gelikt maar opgegeven.
Maar kom op, is dit wat jij er toen van verwacht had
toen je vroeger fantaseerde over later in de zandbak?
Ik beteken helemaal niets, dat zie ik nu helder in
en vraag me dagelijks af of ik ooit nog mijn versterking vind.
Ik ben een verwelkt kind, gewerkt voor al mijn bezit,
voorgelogen, opgelicht, voor elk vrouwelijk schoon gezwicht.
Als ik mijn ogen sluit is de wereld zoveel mooier,
waarna mijn klopgeest komt om zout in m'n wonden te strooien

Refrein:
Mijn klopgeest en ik vallen honderden meters diep
Starend in een zwart gat, vragend waarom niemand me hielp
Mijn klopgeest en ik zinken honderden meters diep
Starend in een zwart gat

Verse 2:
Ik vind het menselijk contact zo goedkoop en oppervlakkig,
stoïcijns, geforceerd en doelloos, ik vind het grappig.
Ik zeg je, de volgende keer dat je op je chick ligt
vraag je dan af of ze echt jou wil of gewoon een penis in zich.
We overstromen met hebzucht, gooi je vol met troep.
Pakken wat je pakken kunt, straks spring je naast de sloep.
Hoe eenzaam, ongelukkig en egoïstisch we voort deinen
tot we allemaal nietszeggend en vervangbaar zijn.
Dus hecht ik geen waarde aan vriendschap of je naam.
Laat me maar gaan, 's avonds laat, zo heerlijk eenzaam
samen met m'n demonen, ze zijn er altijd voor me geweest.
Laat mij dus maar alleen zijn samen met mijn klopgeest.
De auto in de garage, raam en stereo vol open.
Mijn voet op 't pedaal, laat m met dioxide vol lopen.
De stilte omarmt me, ik zie het plots helder voor me:
leegte is zoveel mooier dan loze woorden

Ik
Ik hoor ze
Ja ik hoor ze
Ik
Ik hoor mijn demonen praten.
Ze zeggen me dat ik je pijn wil doen en je zou moeten haten.
Ze maken me kwaad, ze duwen me van je af,
verbrokkelen me en maken me een kwart van de man die ik was.

Refrein